Jan Kochanowski
Jan Kochanowski urodził się w Sycynie, w województwie
sandomierskim. Wywodził się z warstw szlacheckich Mając 14 lat
rozpoczął naukę w Akademii Krakowskiej. Dokładny czas pobytu
Kochanowskiego w Krakowie nie jest znany. Wiadomo , że w latach
1551-1552 przebywał w Królewcu, korzystając z protekcji księcia
Albrechta i studiując na tamtejszym uniwersytecie. W roku 1552
wyjechał poeta do Włoch i przebywał tam 5 lat, studiując na sławnym
uniwersytecie w Padwie. Zdobył tam gruntowne wykształcenie
filozoficzne, ukoronowane doskonałą znajomością łaciny,
greki oraz literatury starożytnej. W ten sposób wyrósł
Kochanowski w Padwie na jednego z najznakomitszych humanistów,
znawcę autorów starożytnych, który sam z zapałem ćwiczył
się w pisaniu elegii miłosnych, na początku po łacinie. Młody
poeta czytał także Petrarkę i Dantego, coraz bardziej
utwierdzając się w przekonaniu, że poezja powinna być
tworzona w języku ojczystym. Wracając z Włoch do ojczyzny
zatrzymał się Kochanowski we Francji, gdzie również
zaobserwował rozwój poezji w języku narodowym, której
propagatorem był znany poeta francuski Ronsard. W roku 1557
Kochanowski na wieść o śmierci matki powraca do kraju i
otrzymuje w spadku Czarnolas. Początkowo po przyjeździe do
kraju przebywa na dworach możnych magnatów, potem zostaje
sekretarzem króla Zygmunta Augusta, już jako znany i słynny
autor pięknych pieśni, fraszek oraz utworów poetyckich. Pobyt
na dworze króla stwarzał możliwości spotkań z
najwybitniejszymi ludźmi epoki, obfitował w rozrywki i zabawy,
w których Kochanowski był zawsze dobrym kompanem. Pomimo to życie
dworskie sprzykrzyło mu się, usunął się więc z Krakowa w
roku 1571 do rodzinnego Czarnolasu, gdzie wkrótce ożenił się.
Żyjąc na wsi realizował swoiście pojmowany humanistyczny ideał
szczęścia, który dostrzegł w możliwości oddawania się
ulubionym zajęciom, w życzliwości wobec innych ludzi, w możliwości
osiągnięcia wewnętrznej harmonii, która została brutalnie
zakończona śmiercią ukochanej córki Urszulki. W okresie
czarnoleskim wcale nie zrezygnował poeta z uczestnictwa w życiu
społecznym, brał udział w zjeździe szlachty w Stężycy,
wzywającej króla Walezego do powrotu, wypowiadał się także w
sprawie elekcji następnego króla. Utrzymywał również kontakt
z Janem Zamojskim. Kochanowski zmarł niespodziewanie w 1584 roku
w Lublinie.